امر به معروف و نهی از منکر از منظر اما حسین (ع)

الإمام الحسین علیه ‏السلام ـ فِی الأَمرِ بِالمَعروفِ وَالنَّهیِ عَنِ المُنکَرِ ـ : اِعتَبِروا أیُّهَا النّاسُ بِما وَعَظَ اللّه‏ُ بِهِ أولِیاءَهُ مِن سوءِ ثَنائِهِ عَلَى الأَحبارِ إذ یَقولُ : «لَولا یَنهاهُمُ الرَّبّانِیّونَ وَالأَحبارُ عَن قَولِهِمُ الإِثمَ   » وقالَ : «لُعِنَ الَّذینَ کَفَروا مِن بَنی إسرائیلَ ـ إلى قوله : ـ لَبِئسَ ما کانوا یَفعَلونَ   » . وإنَّما عابَ اللّه‏ُ ذلِکَ عَلَیهِم لِأَنَّهُم کانوا یَرَونَ مِنَ الظَّلَمَةِ الَّذینَ بَینَ أظهُرِهِمُ المُنکَرَ وَالفَسادَ فَلا یَنهَونَهُم عَن ذلِکَ ؛ رَغبَةً فیما کانوا یَنالونَ مِنهُم، ورَهبَةً مِمّا یَحذَرونَ ، وَاللّه‏ُ یَقولُ: «فَلا تَخشَوُا النّاسَ وَاخشَونِ   » وقالَ : «المُؤمِنونَ وَالمُؤمِناتُ بَعضُهُم‏أولِیَاءُ بَعضٍ یَأمُرونَ بِالمَعروفِ ویَنهَونَ عَنِ‏المُنکَرِ   » ، فَبَدَأَ اللّه‏ُ بِالأَمرِ بِالمَعروفِ وَالنَّهیِ عَنِ المُنکَرِ فَریضَةً مِنهُ ؛ لِعلمِهِ بِأَنَّها إذا اُدِّیَت واُقیمَتِ استَقامَتِ الفَرائِضُ کُلُّهُا هَیِّنُها وصَعبُها ، وذلِکَ أنَّ الأَمرَ بِالمَعروفِ وَالنَّهیَ عَنِ المُنکَرِ دُعاءٌ إلَى الإِسلامِ مَعَ رَدِّ المَظالِمِ ومُخالَفَةِ الظّالِمِ وقِسمَةِ الفَیءِ وَالغَنائِمِ وأخذِ الصَّدَقاتِ مِن مَواضِعِها ووَضعِها فی حَقِّها .
ثُمَّ أنتُم أیَّتُهَا العِصابَةُ عِصابَةٌ بِالعِلمِ مَشهورَةٌ ، وبِالخَیرِ مَذکورَةٌ ، وبِالنَّصیحَةِ مَعروفَةٌ ، وبِاللّه‏ِ فی أنفُسِ النّاسِ مُهابَةٌ ، یَهابُکُمُ الشَّریفُ، ویُکرِمُکُمُ الضَّعیفُ ، ویُؤثِرُکُم مَن لا فَضلَ لَکُم عَلَیهِ ولا یَدَ لَکُم عِندَهُ ، تَشفَعونَ فِی الحَوائِجِ إذَا امتَنَعَت مِن طُلاّبِها ، وتَمشونَ فِی الطَّریقِ بِهَیبَةِ (بِهَیئَةِ ـ خ ل) المُلوکِ وکَرامَةِ الأَکابِرِ ، ألَیسَ کُلُّ ذلِکَ إنَّما نِلتُموهُ بِما یُرجى عِندَکُم مِنَ‏القِیامِ بِحَقِّ اللّه‏ِ وإن کُنتُم عَن أکثَرِ حَقِّه تُقَصِّرونَ ؟! فَاستَخفَفتُم بِحَقِّ الأَئِمَّةِ ، فَأَمّا حَقَّ الضُّعَفاءِ فَضَیَّعتُم ، وأمّا حَقَّکُم بِزَعمِکُم فَطَلَبتُم ، فَلا مالاً بَذَلتُموهُ ، ولا نَفسًا خاطَرتُم بِها لِلَّذی خَلَقَها ، ولا عَشیرَةً عادَیتُموها فی ذاتِ اللّه‏ِ ، أنتُم تَتَمَنَّونَ عَلَى اللّه‏ِ جَنَّتَهُ ومُجاوَرَةَ رُسُلِهِ وأمانًا مِن عَذابِهِ .
لَقَد خَشیتُ عَلَیکُم أیُّهَا المُتَمَنّونَ عَلَى اللّه‏ِ أن تَحُلَّ بِکُم نَقِمَةٌ مِن نَقِماتِهِ ؛ لِأَنَّکُم بَلَغتُم مِن کَرامَةِ اللّه‏ِ مَنزِلَةً فُضِّلتُم بِها ، ومَن یُعرَفُ بِاللّه‏ِ لا تُکرِمونَ وأنتُم بِاللّه‏ِ فی عِبادِهِ تُکرَمونَ ، وقَد تَرَونَ عُهودَ اللّه‏ِ مَنقوضَةً فَلا تَفزَعونَ ، وأنتُم لِبَعضِ ذِمَمِ آبائِکُم تَفزَعونَ ، وذِمَّةُ رَسولِ اللّه‏ِ صلی الله علیه و آله مَحقورَةٌ (مَخفورَةٌ ـ خ ل) ، وَالعُمیُ وَالبُکمُ وَالزَّمنى  فِی المَدائِنِ مُهمَلَةٌ ، لا تَرحَمونَ ، ولا فی مَنزِلَتِکُم تَعمَلونَ ، ولا مَن عَمِلَ فیها تُعینونَ ، وبِالاِدِّهانِ وَالمُصانَعَةِ عِندَ الظَّلَمَةِ تَأمَنونَ ، کُلُّ ذلِکَ مِمّا أمَرَکُمُ اللّه‏ُ بِهِ مِنَ النَّهیِ وَالتَّناهی وأنتُم عَنهُ غافِلونَ . وأنتُم أعظَمُ النّاسِ مُصیبَةً لِما غُلِبتُم عَلَیهِ مِن مَنازِلِ العُلَماءِ لَو کُنتُم تَشعُرونَ (تَعنونَ ـ خ ل) . ذلِکَ بِأَنَّ مَجارِیَ الاُمورِ وَالأَحکامِ عَلى أیدِی العُلَماءِ بِاللّه‏ِ الاُمَناءِ عَلى حَلالِهِ وحَرامِهِ ، فَأَنتُمُ المَسلوبونَ تِلکَ المَنزِلَةَ ، وما سُلِبتُم ذلِکَ إلاّ بِتَفَرُّقِکُم عَنِ الحَقِّ وَاختِلافِکُم فِی السُّنَّةِ بَعدَ البَیِّنَةِ الواضِحَةِ . ولَو صَبَرتُم عَلَى الاَ?ى وتَحَمَّلتُمُ المَؤونَةَ فی ذاتِ اللّه‏ِ کانَت اُمورُ اللّه‏ِ عَلَیکُم تَرِدُ وعَنکُم تَصدُرُ وإلیکُم تَرجِعُ ، ولکِنَّکُم مَکَّنتُمُ الظَّلَمَةَ مِن مَنزِلَتِکُم ، وأسلَمتُم  اُمورَ اللّه‏ِ فی أیدیهِم ، یَعمَلونَ بِالشُّبُهاتِ ویَسیرونَ فِی الشَّهَواتِ ، سَلَّطَهُم عَلى ذلِکَ فِرارُکُم مِنَ المَوتِ وإعجابُکُم بِالحَیاةِ الَّتی هِیَ مُفارِقَتُکُم ، فَأَسلَمتُمُ الضُّعَفاءَ فی أیدیهِم ، فَمِن بَینِ مُستَعبَدٍ مَقهورٍ وبَینَ مُستَضعَفٍ عَلى مَعیشَتِهِ مَغلوبٍ ، یَتَقَلَّبونَ فِی المُلکِ بِآرائِهِم (بآرائِکُم ـ خ ل) ویَستَشعِرونَ الخِزیَ بِأَهوائِهِمُ ، اقتِداءً بِالأَشرارِ وجُرأَةً عَلَى الجَبّارِ . فی کُلِّ بَلَدٍ مِنهُم عَلى مِنبَرِهِ خَطیبٌ یَصقَعُ ، فَالأَرضُ لَهُم شاغِرَةٌ ، وأیدیهِم فیها مَبسوطَةٌ ، وَالنّاسُ لَهُم خَوَلٌ  ، لا یَدفَعونَ یَدَ لامِسٍ ، فَمِن بَینِ جَبّارٍ عَنیدٍ وذی سَطوَةٍ عَلَى الضَّعَفَةِ شَدیدٍ ، مُطاعٍ لا
یَعرِفُ المُبدِئَ المُعیدَ .
فَیا عَجَبًا ! وما لی (لا) أعجَبُ وَالأَرضُ مِن غاشٍّ غَشومٍ، ومُتَصَدِّقٍ ظَلومٍ ، وعامِلٍ عَلَى المُؤمِنینَ بِهِم غَیرِ رَحیمٍ ، فَاللّه‏ُ الحاکِمُ فیما فیهِ تَنازَعنا ، وَالقاضی بِحُکمِهِ فیما شَجَرَ بَینَنا .
اللّهُمَّ إنَّکَ تَعلَمُ أنَّهُ لَم یَکُن ما کانَ مِنّا تَنافُسًا فی سُلطانٍ ولاَ التِماسًا مِن فُضولِ الحُطامِ ، ولکِن لِنُرِیَ المَعالِمَ مِن دینِکَ ، ونُظهِرَ الإِصلاحَ فی بِلادِکَ ، ویَأمَنَ المَظلومونَ مِن عِبادِکَ ، ویُعمَلَ بِفَرائِضِکَ وسُنَنِکَ وأحکامِکَ ، فَإِن لَم تَنصُرونا وتُنصِفونا قَوِیَ الظَّلَمَةُ عَلَیکُم وعَمِلوا فی إطفاءِ نورِ نَبِیِّکُم . وحَسبُنَا اللّه‏ُ، وعَلَیهِ تَوَکَّلنا وإلَیهِ أنَبنا وإلَیهِ المَصیرُ  .

احادیت ائمه درباره امام حسین (ع)

حضرت اما باقر (ع) می فرماید :

اِنّ الحُسَینَ صاحِبَ کَربَلا قُتِلَ مَظلوما، مَکروبا عَطشانا، لَهفانا فآلَى اللّه‏ُ عَزَّوَجلّ عَلى نَفسِهِ اَن لا یاتیَهُ لَهفانٌ و لا مَکروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَن بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَینِ بنِ عَلىٍّ علیه السلام اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّه‏ُ کُربَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنبَهُ وَ مَدَّ فى عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فى رِزقِهِ فَاعتَبِروا یا اُولـِى الاَبصار؛

حسین، بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب‏زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت‏زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه‏اى و هیچ بَلا دیده‏اى به خدا روى نمى‏آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمى‏کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمى‏سازد، مگر این‏که خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى‏کند و گناهش را مى‏بخشد و عمرش را طولانى و روزى‏اش را گسترده مى‏سازد. پس اى اهل بینش، درس بگیرید!

بحارالأنوار، ج 101، ص 46، ح 5

********************************
حضرت اما صادق(ع) می فرماید :

فى فَضلِ زِیارَةِ الحُسَینِ بنِ عَلىٍّ علیه‏السلام وَلَقَد حَدَّثَنى أَبى علیه‏السلام أَنَّهُ لَم یَخلُ مَکانُهُ مُنذُ قُتِلَ مِن مُصَلٍّ یُصَلّى عَلَیهِ مِنَ المَلائِکَةِ أَو مِنَ الجِنِّ أَومِنَ النسِ أَو مِنَ الوَحشِ وَما مِن شَىْ‏ءٍ إِلاّ وَهُوَ یَغبِطُ زائِرَهُ وَیَتَمَسَّحُ بِهِ وَیَرجو فِى النَّظَرِ إِلَیهِ الخَیرَ لِنَظَرِهِ إِلى قَبرِهِ؛

پدرم در فضیلت زیارت حسین بن على علیه‏السلام فرمودند: جایگاه آن حضرت از آن زمان که کشته شده، از فرشته یا جن یا حیوان وحشى که بر آن حضرت درود مى‏فرستد خالى نیست و هر چیزى غبطه زائر آن حضرت را مى‏خورد و خود را به او مى‏مالد و در نگاه کردن به زائر امام حسین علیه‏السلام امید خیر دارد زیرا او به قبر امام حسین علیه‏السلام نگاه کرده است.

مستدرک الوسایل، ج10، ص252، ح11952

********************************

حضرت اما صادق(ع) می فرماید :
لا تَدَع زیارَةَ الحُسَینِ بنِ عَلىّ علیه السلام و مُر اَصحابَکَ بِذالِکَ، یَمُدُّ اللّه  فى عُمرِکَ و یَزیدُ اللّه  فى رِزقِکَ و یُحییکَ اللّه  سَعیدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعیدا و یَکتُبکَ سَعیدا؛
زیارت امام حسین علیه السلام را رها نکن و دوستان خود را هم به آن سفارش کن، که در این صورت، خداوند عمرت را طولانى و روزى ات را زیاد مى کند و زندگى ات را همراه با سعادت مى کند و جز سعادتمند نمى میرى و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت مى کند.

کامل الزیارات، ص 286

دانلود کتاب نهج البلاغه بهمراه شرح وقایع تاریخی

دانلود کتاب نهج البلاغه بهمراه شرح وقایع تاریخی

نام کتاب: نهج البلاغه (بهمراه شرح وقایع)
شرح وقایع: ابن ابی الحدید
تعداد صفحات: 1133
فرمت کتاب: PDF
زبان کتاب: فارسی

دانلود با حجم 4 مگابایت
رمز: www.mihandownload.com

صد نوا خیزد ز ناى نینوایت، یا حسین

به جای جای دلم جای پای توست یا حسین   خوشـــم که حنجره‌ام نینوای توست یا حسین
هـزار چشمه‌ی اشکم اگـر دهند به چشـم    خدا گواهست که وقف عزای توست یا حسین

کربلا عمیق‌ترین زخمی است که در تقویم‌ها با سر انگشت خونین ورق می‌خورد و با دیده‌ای پر ز اشک و قلبی سرشار از اندوه همراه است.
عاشورا مسلمانان واقعی را معرفی کرد و نقاب از چهره‌ها برداشت.
عاشورا، مرحله‌ای دوباره برای جان گرفتن اسلام بود.عاشورا، یادآور مردان غیوری است که امر به معروف و نهی از منکر را ارج نهادند و برای جاودانه ماندن دین اسلام، جان خود را نثار کردند.عاشورا، آینه‏ای است که تمامی مفاهیم انسانی را با ابعاد حقیقی‏اش در خود متجلی ساخته است.عاشورا، فقط یک روز نیست، یک حادثه نیست، عاشورا یک فرهنگ است.بخش نظرات این مطلب در اختیار شما کاربران عزیز است تا با کلام حسینی خود، آن را معطر سازید و بیان کنید هر آنچه که دل، در رسای سرور و سالار شهیدان، لبریز از گفتن است.به امید آنیم که همه ما از رهروان راستین نهضت عاشورا باشیم.

امام حسین (ع) فرموده‌اند:

کسی که گرفتاری و اندوه مۆمنی را برطرف کند و او را آسوده کند، خداوند گرفتاری و اندوه دنیا و آخرت را از او رفع می‌کند.

(بحارالانوار، ج 78، ص 122)

اعمال مستحب در روز عید غدیر خم

 اعمال مستحب در روز عید غدیر خم

 از حضرت صادق‏ علیه السلام پرسیدند: آیا مسلمانان را عیدى غیر از جمعه و اضحى و فطر هست؟ فرمودند: بله، عیدى هست که از همه حرمتش بیشتر است. راوى می پرسد کدام عید است؟ ایشان فرمودند: آن روزى است که نَصْب کرد حضرت رسول ـ ‏صلى الله علیه وآله ـ امیرالمؤمنین ‏علیه السلام را به خلافت خود، و فرمود هر که من مولى و آقاى اویم پس على مولى و آقا و پیشواى او است؛ و آن روز هیجدهم ذى‏الحجّه است. راوى می پرسد: چه کار در آن روز باید کرد؟ فرمودند:
باید روزه بدارید و عبادت کنید و محمد و آل محمد ـ علیهم السلام ـ را یاد کنید، و بر ایشان صَلَوات بفرستید، و وصیّت کرد رسول خداصلى الله علیه وآله امیرالمؤمنین‏ علیه السلام را که این روز را عید گرداند، و هر پیغمبرى وصىّ خود را وصیّت می‏کرد که این روز را عید گردانند.