شعری در وصف کعبه - رعایت حرمت کعبه

رعایت حرمت کعبه 

کعبه مپندار کز آب و گل است	در تن آفاق چو جان و دل است
تازه گلی رسته به بـــاغ جهان	روشن ازو چشم و چراغ جهان
دیـــــر نپاید گــل ایـن مــرغزار	تـــــازه شود باز به هـــر نوبهار
ای که بر این خاک قدم می نهی	پا به سر کوی حـرم می نهی
اول از آلایــــش تن پــــاک شـو	پس به حــــریم در او خاک شو
پا به ادب بر سر این خــــاک نه	هر که ادب نیست درو خاک به
دولت اگر خواهی از این در درآ	نیست جز این در در دولت سرا
پرده این در که زاو تار جان است	غاشیه اش نه تتق آسمان است
هان نبری زود بر این پرده دست	پرده دری پس این پرده هست
تا نــــــــــدرد پرده تو پرده دار	به حرمت سوی این پرده دار
دست بر این حلقه مبر سرسری	کاین نبود حلقه انگشتری
قامت گردون شده زان حلقه سان	تا بود از حلقه این در نشان
مهر سلیمان که جهان در گرفت	سکه اش از حلقه این در گرفت
گردن جان ها همه در طوق او	چیست قمر شق شده شوق او
محو کن دایره نه فلک	رخنه گر حلقه انس و ملک
دست بر این حلقه زند جبرئیل	تا شنود بانگ ز ربّ جلیل